امیر آریازند، مدیرعامل مؤسسه املاک و مستغلات تأمین اجتماعی، با حضور در برنامه”تراز” از رادیو گفت‌وگو درباره «آسیب‌شناسی انتقال پایتخت» با اشاره به ضرورت نگاه ملی و کارشناسی به این موضوع گفت: « نباید تصور کنیم انتقال پایتخت درمان همه دردهای تهران است. این تصمیم بزرگ، پرهزینه و سرنوشت‌ساز اگر بدون پشتوانه مالی، برنامه‌ریزی علمی و درک واقع‌بینانه از ظرفیت‌های کشور انجام شود، می‌تواند به نتیجه‌ای معکوس منجر شود.»
وی با بیان اینکه تهران، امروز تنها یک شهر نیست بلکه ابرکلان‌شهری فراتر از ظرفیت طبیعی و مدیریتی کشور است افزود: تمرکز شدید جمعیت، سرمایه، اشتغال و نهادهای تصمیم‌گیرنده در این کلان‌شهر موجب کاهش کیفیت زندگی، آلودگی مداوم هوا، فرسودگی زیرساخت‌ها و تراکم فزاینده شده است .
به گفته آریازند، «مسأله تهران، مسأله مکان فیزیکی نیست، بلکه مسأله تمرکز مدیریت و تصمیم‌گیری است و اگر همان نگاه متمرکز در شهر جدید تکرار شود، مشکلات به همان شکل بازتولید خواهند شد.»
مدیرعامل مؤسسه املاک و مستغلات تأمین اجتماعی با تأکید بر اینکه هر تصمیم درباره انتقال پایتخت باید بر اساس مطالعات آمایش سرزمین و ظرفیت‌های زیستی کشور باشد، گفت: « تصمیم‌های مقطعی و هیجانی بدون پشتوانه کارشناسی تنها باعث آشفتگی در بازار زمین و مهاجرت می‌شود، باید همه عوامل زیست‌محیطی، اقتصادی، پدافندی و زیرساختی پیش از هر تصمیم به‌صورت جامع بررسی شود.»
او در ادامه با اشاره به تجربه کشورهایی مانند برزیل، نیجریه، مالزی و قزاقستان ، خاطرنشان کرد که در این کشورها، موفقیت انتقال پایتخت نتیجه وجود برنامه‌ریزی اقتصادی منسجم، مشارکت اجتماعی و تأمین زیرساخت‌های شهری بوده است. در مقابل، کشورهایی مانند میانمار و تانزانیا به‌دلیل نداشتن زیرساخت‌های کافی و فاصله زیاد از مراکز اقتصادی، در تحقق اهداف خود ناکام ماندند.
آریازند با اشاره به لزوم توجه به زیرساخت‌ها گفت:« زیرساخت شهری برای چنین تصمیمی خلق‌الساعه به‌وجود نمی‌آید. ایجاد شبکه‌های پایدار حمل‌ونقل، تأمین آب و انرژی، توسعه زیرساخت‌های خدماتی و زیربنایی شهری، حداقل ۵ تا ۱۵ سال زمان نیاز دارد. این فقط ساخت جاده و ساختمان نیست؛ باید برای انتقال جمعیت، نظام حمل‌ونقل عمومی، شبکه فاضلاب، خدمات شهری و حتی اتصال زیرساخت‌های ارتباطی و دیجیتال برنامه‌ریزی شود. بدون این مقدمات، پایتخت جدید صرفاً روی نقشه شکل می‌گیرد نه در واقعیت.»
وی یکی از محورهای مؤثر در کاهش فشار بر تهران را توسعه شهر هوشمند و مدیریت تقاضای سفر دانست و گفت: « در سال‌های اخیر و به‌ویژه پس از بحران کرونا، مشخص شد که بخش قابل‌توجهی از امور اداری و خدماتی را می‌توان در بستر دیجیتال انجام داد. توسعه شهر هوشمند، علاوه بر کاهش نیاز به جابه‌جایی فیزیکی مردم، می‌تواند در مصرف انرژی، کاهش آلودگی و افزایش بهره‌وری اقتصادی نیز اثرگذار باشد.»
او در عین حال تأکید کرد که پایداری شبکه ارتباطی و زیرساخت‌های دیجیتال تهران هنوز به سطح استانداردهای جهانی نرسیده و سرمایه‌گذاری هدفمند در این حوزه می‌تواند بار زیادی از دوش شهر بردارد.
آریازند در پایان با تأکید بر اینکه انتقال پایتخت نباید به شعار سیاسی یا پروژه‌ای کوتاه‌مدت تبدیل شود، گفت: « این تصمیم باید با نگاه ملی و در افق ۲۰ تا ۳۰ ساله دنبال شود. اگر مردم، بخش خصوصی و جریان واقعی زندگی در این فرآیند دخیل نباشند، پایتخت جدید تنها به پوسته‌ای اداری تبدیل خواهد شد، نه شهری پویا و زنده. انتقال پایتخت اگر با اقتصاد، حمل‌ونقل، خدمات شهری و مشارکت اجتماعی هم‌زمان متعادل نشود، به‌جای حل مسأله ، خود به مسأله ای تازه تبدیل خواهد شد.»
دیدگاه شما
0 دیدگاه تاکنون برای این مطالب نوشته شده است.