آریازند با اشاره به این‌که «ترافیک سنگین در موعد بازگشایی مراکز آموزشی در ابتدای سال تحصیلی جدید پدیده‌ای جهانی است و صرفاً به ایران محدود نمی‌شود»، گفت: مجموعه‌ای از عوامل اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی در بروز این پدیده نقش دارند. بازگشایی هم‌زمان مدارس و دانشگاه‌ها، تغییر ناگهانی در الگوی تردد شهری، و افزایش سفرهای خانوادگی از مهم‌ترین عوامل شکل‌گیری این تراکم ترافیکی است.
وی افزود: «ظرفیت ناکافی ناوگان حمل‌ونقل عمومی، پراکندگی نامتوازن مراکز آموزشی، و ضعف در اتصال آنها به خطوط حمل‌ونقل شهری نیز باعث می‌شود بخشی از تقاضای سفر به‌صورت غیرقابل مدیریت باقی بماند.»
به گفته وی، نبود طرح‌های پایدار ترافیکی نیز از دیگر چالش‌های موجود است: «طرح‌های موقتی مانند زوج و فرد یا محدوده طرح ترافیک در سال‌های اخیر تا حدی کارایی خود را از دست داده‌اند و نیاز به بازنگری جدی در سیاست‌گذاری ترافیکی کشور وجود دارد.»
مدیر کل سابق برنامه و بودجه شهرداری تهران در ادامه، عوامل فرهنگی و رفتاری را نیز مؤثر دانست و گفت: «اعتماد پایین خانواده‌ها به سرویس مدارس و تمایل به استفاده از خودرو شخصی، سهم قابل‌توجهی در افزایش مقطعی ترافیک دارد. اگر هماهنگی‌های لازم میان اولیا، مدارس و سرویس‌ها در ماه پایانی تابستان انجام شود، می‌توان بخشی از این ازدحام را مدیریت کرد.»
وی با تأکید بر نقش «شناور شدن ساعات کاری و آموزشی» در کاهش بار ترافیک، اظهار داشت: «شناوری تردد و تغییر ساعت شروع فعالیت مدارس و ادارات، از جمله اقداماتی است که در سال‌های اخیر تا حدودی به ساماندهی ترافیک کمک کرده است.» او در ادامه بر ضرورت مدیریت پروژه‌های عمرانی شهری در پایان تابستان و ابتدای پاییز تأکید کرد و گفت: «مسدود شدن معابر در ساعات اوج ترافیک به دلیل اجرای پروژه‌های عمرانی، ساختار ترافیک را به‌شدت مختل می‌کند. بهتر است اجرای این پروژه‌ها به بازه‌هایی منتقل شود که الگوی تردد شهری تثبیت شده باشد.»
مدیر عامل مؤسسه املاک و مستغلات تأمین اجتماعی همچنین از افزایش ظرفیت ناوگان عمومی در ساعات اوج ترافیک به‌عنوان یکی از راهکارهای مقطعی یاد کرد و گفت: «در کلان‌شهرها می‌توان از ناوگان کمکی برای خطوط اتوبوس تندرو استفاده کرد تا سرفاصله رسیدن اتوبوس‌ها کاهش یافته و حجم مسافر در ساعات اوج بهتر مدیریت شود.»
وی افزود: «در حوزه زیرساختی نیز باید سرویس مدارس ایمن و استاندارد گسترش یابد و ایستگاه‌های میانی یا پارک‌سوارهایی ایجاد شود که خانواده‌ها بتوانند با خودروی شخصی تا آن نقطه بیایند، فرزندان خود را پیاده کنند و ادامه مسیر تا مدرسه از طریق وسایل حمل‌ونقل عمومی و بخشی از مسیر نیز با پیاده‌روی انجام شود. این ترکیب چندوجهی از سفر، ضمن کاهش حجم خودروهای شخصی در اطراف مدارس، به استفاده بهینه از ظرفیت حمل‌ونقل شهری کمک می‌کند.»
آریازند با تأکید بر استفاده از داده‌های لحظه‌ای و آموزش آنلاین گفت: «هدایت ترافیک با داده‌های هوشمند و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین می‌تواند به مدیریت دقیق‌تر شبکه حمل‌ونقل شهری کمک کند.»
از نگاه آریازند، هر نوع اقدام کالبدی و زیرساختی که بتواند به مدیریت حمل‌ونقل و ترافیک شهری کمک کند، در زمره راه‌حل‌های بلندمدت قرار می‌گیرد. او معتقد است: «ترافیک ابتدای سال تحصیلی تنها یک مسأله مقطعی نیست؛ بلکه بخشی از الگوی دائمی تردد شهری است که باید با ترکیب راهکارهای کوتاه‌مدت و بلندمدت به آن پاسخ داد. برخی اقدامات مانند ساماندهی سرویس مدارس و شناور شدن ساعات کاری، اثر کوتاه‌مدت دارند و برخی دیگر مانند ارتقای فرهنگ ترافیکی، اثرات پایدار و بلندمدت خواهند داشت.»
وی تأکید کرد: «تجربه های جهانی نشان می‌دهد که موفقیت در این حوزه نیازمند ترکیب سه رویکرد اصلی است؛
- مدیریت هوشمند
- توسعه زیرساخت
- تغییر رفتار شهروندی
تا شهرها بتوانند در آغاز سال تحصیلی، نظم و آرامش نسبی در تردد را تجربه کنند.»
همچنین آریازند در پایان با اشاره به تجربه کشورهای موفق در مدیریت ترافیک مدارس، اظهار داشت: «در ژاپن از الگوی پیاده‌روی گروهی دانش‌آموزان، هم پیمایی یا به اشتراک گذاری خودرو (carpooling) ، در هلند از شبکه گسترده دوچرخه‌سواری و در انگلستان از طرح‌های محدودیت تردد خودروها در اطراف مدارس استفاده می‌شود. بهره‌گیری از این تجربیات در کنار آموزش فرهنگی و توسعه زیرساخت‌ها، می‌تواند راهگشای حل پایدار مسئله ترافیک در کشور باشد.»
دیدگاه شما
0 دیدگاه تاکنون برای این مطالب نوشته شده است.